شیمی ماکرومولکول‌ها (پلیمرها) در ابتدا توسط مطالعات و تحقیقات فراوان پروفسور H.Staudinger بعد از جنگ جهانی اول و قبل از جنگ جانی دوم به وجود آمد و مثل همه ایده‌های جدید و نو با با نظرها و انتقادی زیادی روبه رو شد که همه آن نظرهای مخالف فراموش شده به غیر از آنهایی که از او نظریه او حمایت کردند. و این تکنولوژ به پیشرفت عظیم کنونی رسیده است. این دانش به محققان و دانش پژوهان شیمی آلی این امتیاز را به آنان داده که بتوانند انواع مخلفی  از پلیمرها را از روش سنتز بدست بیاورند.

اتیلن (اتن) با فرمول H۲C=CH۲ اکثریت ظرفیت را در تولید بسیاری از مشتقات پتروشیمی دارد. اتیلن سبک ترین الفین است،که گازی بی رنگ، قابل آتش گرفتن و با بویی تقریبا شیرین است. پلی اتیلن پلیمری است که از اتیلن به وجود میاد. مدلهای فراوانی از پلی اتیلن تولید شده است، فرق زیاد آن در شاخه هایی که طبیعت مواد را متفاوت مکند به وجود می آید . در زمان جامد بودن، به وجود آمدن شاخه‌ها و  وجود نقص‌ها سطح کریستالی شدن را کم میکند. رزین‌های پلی اتیلن با با خواص فیزیکی فراوانی که دارند،میتوانن باعث تولید تعداد زیادی از محصولات  پلی اتیلن از جمله لوله پلی اتیلن و اتصالات پلی اتیلن می‌شود.